Bosman Kuralı

1990 yılında RFC Liege'deki sözleşmesi sona eren Bosman, Fransa İkinci Ligi ekiplerinden Dunkirk'ten transfer teklifi aldı ama kulübü, bu teklifi reddetti. Çünkü o dönem oyuncuların sözleşmelerinin bitmiş olması, serbest kaldıkları anlamına gelmiyordu. Bosman avukatlarıyla birlikte Avrupa Adalet Divanı'nda RFC Liege, Belçika Futbol Federasyonu ve UEFA aleyhinde dava açtı. Mahkeme 15 Aralık 1995'te verdiği tarihi kararla Bosman'ı haklı buldu. Bosman'ın bir AB vatandaşı olarak temel haklarının ihlal edildiğine kanaat getirildi ve sözleşmesi sona eren futbolcuların transfer bedeli olmadan başka bir takımla anlaşmalarının önü açıldı. Karara göre oyuncular sözleşmelerinin bitimine altı ay kala istedikleri kulüplerle transfer görüşmesi gerçekleştirerek başka bir takıma gidebileceklerdi. Bosman Kuralı'na getirilen en büyük eleştiri bu noktada başlıyor. Oyuncuların serbest dolaşımı fikrine sıcak bakmayanlar bu kural nedeniyle büyük kulüpler ile diğerleri arasındaki makasın açıldığını söylüyorlar. Onlara göre 1995'ten önce Ajax, Kızılyıldız, Steaua Bükreş, Marsilya, Hamburg, Nottingham Forest, Feyenoord, Celtic gibi Avrupa şampiyonları ortaya çıkmışken kuralın uygulamaya konulmasından bu yana sürpriz olarak nitelendirilebilecek tek şampiyonun Jose Mourinho'nun Porto'su olması Bosman yüzünden. Keza Avrupa'daki domestik liglerin belli başlı takımlar tarafından domine ediliyor olması da... Kendi lehine çıkan kararın netice olarak adaletsizliği artırdığını düşünen isimlerden biri de Bosman'ın ta kendisi! Konuyla ilgili La Gazzetta dello Sport'a yaptığı açıklamada şunları söylüyor Bosman: 

"Bosman Kuralı zenginliğin adil dağıtılması için ortaya çıktı, özellikle de az kazanan oyunculara. Ama artık avantaj küçük bir kitlenin elinde. Hâlâ mahkemenin o günkü kararının doğru olduğunu düşünüyorum. Pozitif bir karardı ama çarpıklaştırıldı. Futbol artık sağlıklı değil."